واژگان کلیدی:

بارهای هوشی ، دانشجو، دانشگاه آزاد، دانشگاه رازی، جهت گیری.

فصل اول

کلیات

به نظر می­رسد از هرکس بپرسیم هوش چیست می­تواند پاسخ آن را به درستی به ما بدهد. مفاهیمی مانند: کم هوش- باهوش- زرنگ- تنبل و نظایر آنها به راحتی بر زبان مردم جاری می­شوند و در ارتباط­های بین آنها به کار می­روند. آیا به راستی این افراد می­توانند دقیقا بگویند که هوش چیست؟ ماهیت آن چگونه است؟ نحوه شکل­گیری و عوامل تشکیل دهنده آن به چه صورت است؟

مسلماً افراد معمولی جامعه  قادر به پاسخ­گویی به این پرسش­ها نیستند و حتی چنین انتظاری از آنان غیر معقول است. همچنان که افراد بشر از نظر شکل و قیافه ظاهری با یکدیگر تفاوت دارند از نظر خصایص روانی مانند: هوش- استعداد- رغبت و دیگر ویژگی­های روانی و

 شخصیتی نیز بین آنان تفاوت آشکاری وجود دارد.

از انجا که شیوه برخورد افراد با موقعیت­های مختلف زندگی روزمره و توانایی آنان در حل مسائل زندگی نشانگر سطوح مختلف توانایی­های آنهاست لذا متفکران گونه ای از استعداد با توانایی کلی را که لازمه موفقیت در این موقعیت­هاست مورد توجه قرار داده­اند.

عامه مردم هوش را توانایی یادگیری-درک موقعیت­های جدید و برخورد صحیح با موقعیت ­ها می­دانند. در بیان روزمره شخص با هوش با صفت­هایی مانند: دقیق- زیرک- تیز بین- برجسته و مانند اینها توصیف می­شود. بر عکس شخص کم­هوش با صفت­هایی مانند: کند- دیر آموز و کودن و…… مشخص می­گردد.

تا به حال تعریف دقیقی از هوش به عمل نیامده است. کوشش­هایی که برای تدوین یک تعریف دقیق از هوش به عمل آمده است اغلب با مشکل مواجه بوده و به تعریف­های بحث انگیزی منجر شده است. دلیل این امر این است که هوش یک مفهوم انتزاعی است. و در واقع هیچگونه پایه محسوس- عینی- و فیزیکی ندارد. هیچ نقطه­ای از مغز انسان وجود ندارد که بتوان آن را جایگاه هوش دانست. اصطلاح هوش فقط نامی است که به فرآیندهای ذهنی با مجموعه رفتارهای هوشمندانه اطلاق می­شود و نظریه­های هوش در عمل نظریه­های مربوط به رفتار هوشمندانه است.