- اهمیت پیاده‏راه

اهمیت پیاده‏راهاصرفا فیزیکی و ارتباطی نیست بلکه در تقویت کاربری­ها، جنبه­ های اقتصادی، اجتماعی – فرهنگی  و ایجاد مقیاس انسانی  نیز برمی­گردد.

امروزه کیفیت و جذابیت فضاهای عمومی شهری به یکی از مهمترین سنجه­های توسعه یافتگی و قابلیت زندگی در شهرها بدل گردیده است. در این میان پیاده راه به دلیل ویژگی­های خود در ایجاد تعاملات اجتماعی از نقش اساسی برخوردار است. شهرهای اروپایی به ویژه در دو کشور آلمان و هلند، پیشگام ایجاد و گسترش پهنه­های پیاده بوده اند و شهرهای آمریکایی نیز در طول زمان های مختلف، رویکردهای گوناگونی نسبت به موضوع داشته اند اما  توسعه شهرها در دوران معاصر در کشورمان، در گسستی عمیق با سنت گذشته خود، خودرومدار و بر مبنای تسهیل هرچه بیشتر حرکت سواره بوده و آنچنانکه باید به فضاها و محدوده های پیاده و اهمیت آنها در  ایجاد سرزندگی و پویایی شهری توجه نگردیده است. از نظر لاک وود و استیلینگز (1998) ارتقاء محیط و جاذبه خیابان، افزایش ارزش املاک، کاهش اثرات منفی وسایل نقلیه بر محیط زیست، خلق خیابان­های بسیار زیبا، کاهش سرعت وسایل نقلیه­ی موتوری در خیابان و در نهایت افزایش ایمنی افراد پیاده یا دوچرخه از مهم­ترین اهداف اجرای طرح­های پیاده‏راه سازی می‏باشند. (Lockwood, and Stillings, 1998)

گردش در شهر یکی از اشکال گذران اوقات فراغت است که پیاده‏راها می­توانند بیشترین سهم را در برآورده کردن این نیاز داشته باشند. اگرچه فضایی مثل پارک هم می ­تواند این نقش را ایفا کند ولی وجه تفاوت پیاده‏راها با این گونه فضا­ها، گره خوردن زندگی روزمره شهروندان با آن­ها و ثبت خاطرات جمعی است.(کاشانی جو، 1389: 45).

• • افزایش حضور پیاده باعث افزایش روابط اجتماعی میان شهروندان می‏شود.
  • کاهش حمل و نقل موتوری در مرکز شهری
  • کاهش آلودگی صوتی و آلودگی هوا در مراکز شهری
  • افزایش حس تعلق ساکنان منطقه
  • تشویق ساکنین در بهبود محیط کالبدی­شان
  • تقویت و بهبود جایگاه اقتصادی مسیر و ایجاد حق انتخاب برای استفاده کنندگان

• افزایش ایمنی پیاده و بهبود خدمات شهرها
• شکل گیری قرارگاه­های رفتاری مناسب در سطح محدوده

2-15- مزیت پیاده‏راه

ادراک فضایی و بصری: الویت حرکت پیاده به سواره ادراک بصریری، ادراک زمان تسلاب خاطر، ایجاد حس مکان، ملاحظات زیست محیطی، اقلیمی و پایداری

روابط اجتماعی: بهبود و افزایش برخوردهای اجتماعی، ایجاد فعالیت‏های متنوع و مبادلات تجاری، شناسایی ارزش­های تاریخی و سنتی محیط شهری، هویت مکانی، ایجاد حس مشارکت.( رفیعیان، صدیقی، پورمحمدی، 1390)

زندگی پیاده در شهر مایه اصلی شکل­ گیری اجتماع و روح شهر است و احساس تعلق به مکان و از آن خود دانستن محیط زندگی که موجب آرامش خاطر و تعادل روانی شهروندان می‏شود، وابسته به تجربه محیط شهری است ( عاشوری، 1389).

قبلا شهرها هویت شهری خود را در بناهای بلند، گنبد و تک­بناها می­یافتند، اما امروزه آنها خود را با خیابان­های پیاده­شان می­شناسند (کاشانی جو، 1385: 46).