شبکه زنجیره تأمین 

    بطور کلی یک شبکه عمومی زنجیره تأمین شامل چهار جزء (سطح) اصلی خرید، تولید، توزیع و مشتری می باشد. نخستین جزء شبکه زنجیره تأمین شامل تأمین کنندگان می باشد که کالاها وخدمات را برای چندین کارخانه فراهم می کنند. این شبکه شامل همه تأمین کنندگان مواد اولیه، تولید کنندگان قطعات وهرعرضه ای به کارخانه است. دومین جزء شامل کارخانه ها است که تغییر شکل مواد اولیه به محصول نهایی توسط آن ها اتفاق می افتد. سومین جزء شبکه شامل مراکز توزیع است که محصولات نهایی از کارخانه ها به این مراکز ارسال می شوند و آخرین جزء شامل مشتریان است. البته ممکن است که شبکه زنجیره تأمین شامل اجزای دیگری مانند خرده فروشان نیز باشد. یکی دیگر از مباحث مهم در حوزه زنجیره تأمین و به خصوص در طراحی و مدلسازی آن، شناخت انواع شبکه های زنجیره تأمین می باشد که می توان آن ها را به صورت زیر دسته بندی نمود :

• شبکه سری : در اینجا ساده ترین حالتی که چند سطح وجود دارد را بیان می کند که در هر سطح از زنجیره یک بنگاه وجود دارد و این بنگاه ها بصورت سری با هم در ارتباطند.
• شبکه واگرا : تعدادی از محققان سیستم های پیشرفته تری از سیستم های سری را مطالعه کرده اند. در این حالت هر بنگاه محصول خود را به چندین بنگاه عرضه می کند. بعنوان مثال یک انبار مرکزی، کالاهای مورد نیاز چند توزیع کننده منطقه ای را تأمین می نماید.
• شبکه همگرا : این حالت غالباً به مونتاژ قطعات برای تولید محصول نهایی است بعنوان مثال چند تامین کننده با یک کارخانه در ارتباطند.
• شبکه مختلط : این شبکه حالت عمومی زنجیره تامین می باشد و ترکیبی از شبکه های فوق است که در هر سطح از زنجیره چندین بنگاه وجود دارد. مجموعه بنگاه هایی که از شروع تا انتهای زنجیره با هم در ارتباطند دامنه زنجیره تامین را تشکیل می دهند. در شبکه زنجیره تأمین مختلط ، دامنه از بنگاه مواد اولیه تا بنگاه خرده فروش می باشد. در حالت کلی بنگاه های مشابه در زنجیره تأمین را یک سطح از زنجیره می نامند.

طراحی شبکه زنجیره تأمین یکی از مسائل کلیدی در برنامه‌ریزی استراتژیک زنجیره تأمین می‌باشد. یک طراحی مناسب شبکه زنجیره تأمین منجر به دستیابی به یک ساختار بهینه می‌شود که این امر مدیریت موثر و رقابتی زنجیره تأمین را امکان‌پذیر می کند.

Supply Chain Network