بررسی و شناسایی مناطق طبیعی گردشگر پذیر اطراف شهر ایلام |
توسعه آن در هر منطقه باعث رشد و پیشرفت اقتصادی و اجتماعی آن منطقه خواهد شد به همین دلیل دارای اهمیت فراوان است.
استان ایلام به عنوان نمونهای از این مناطق با داشتن جاذبههای گردشگری و تنوع اقلیمی کمنظیر در ایران، از توانمندی بسیار بالایی در توسعه گردشگری برخوردارمیباشد. ایلام از لحاظ مناطق طبیعی اطراف شهر از موقعیت خاصی برخوردار میباشد که میتواند پذیرای تعداد زیادی از گردشگران و جهانگردان، مهمانان و شهروندان ایرانی و خارجی باشد. با این همه توانهای گردشگری این سؤال مطرح میشود،که چرا در بعد گردشگری رشد بسیار کمی داشته؟ چه موانعی بر سر راه توسعه گردشگری در ایلام وجود دارد؟ اگر موانع برطرف گردد، آیا ایلام توانایی تبدیل شدن به یک قطب گردشگری را دارد؟ از چه روشی میتوان این صنعت نوپا و سودآور را در این استان توسعه داد؟ برای رسیدن به پاسخ سؤالات فوق، شناخت جاذبههای گردشگری استان، امکانات، کاستیها، انتظارات گردشگران و برنامهریزی متناسب با شرایط اجتماعی و فرهنگی استان ضرورت دارد. نگاه مثبت و حمایت دولت برای ساختن مراکز رفاهی و تفریحی در اطراف شهر ایلام میتواند در راستای جذب گردشگران تاثیر فراوانی داشته باشد.
1-2- اهمیت و ضرورت پژوهش
بررسی ضرورت این پژوهش باید از دو بعد مورد توجه قرار گیرد. نخست، ضرورت توسعه خود فعالیتهای گردشگری است و دوم، تاثیرات مناطق طبیعی اطراف شهرها در توسعه گردشگری میباشد که در این راستا موارد زیر قابل توجه میباشد:
- اصولاً برنامهریزی توریسم در کلیه سطوح برای دستیابی به توسعه و مدیریت موفق آن امری اساسی است و شناسایی نواحی مناسب برای توسعه فعالیتهای توریستی، از مهمترین موضوعها برای برنامهریزی توریسم است (فرج زاده اصل، 42:1383).
- بخش گردشگری از سال 1950 میلادی دچار تحولات عظیمی شد (معصومی، 9:1385) که برخی آن را به نام « انقلاب گردشگری » نام نهادند. این تحول به بروز «گردشگری انبوه» منجر شد و بیش از 20 درصد اشتغال جهان را به خود اختصاص داده است. این صنعت، پس از صنایع نفت و خودرو سازی، سومین صنعت درآمدزای هزاره سوم به شمار میآید و با توجه ویژه به خدمات در این هزاره پیش بینی میشود به سرعت به نخستین رتبه درآمدزایی در جهان تبدیل شود (کارگر، 160:1386).
-گردشگری از نظر زیست محیطی، همچون تیغی دو لبه در پیوند با محیط طبیعی و انسانی عمل میکند (Manely, 2010) چنانچه توسعه خردمندانه و بر مبنای اصول توسعه پایدار طراحی شود، امکان دستیابی به بسیاری از منافع زیست محیطی این صنعت وجود دارد و چنانچه فعالیتهای گردشگری بیبرنامه رشد یابد، حاصلی جز لجام گسیختگی گردشگری و تخریب محیطی از آن ناشی نخواهد شد.
1-3- اهداف پژوهش
1-3-1- اهداف کلی
1- شناسایی مناطق طبیعی گردشگر پذیر اطراف شهر ایلام
2- بررسی نقش و جایگاه مناطق طبیعی اطراف شهر ایلام در گردشگری استان
1-3-2- اهداف جزئی
1- تاثیر مناطق تفریحی و طبیعی اطراف ایلام در گردشگری ساکنین شهر ایلام
2- بررسی عملکرد سازمانهای دولتی در راستای ارتقای مناطق تفریحی اطراف شهرها
3- بررسی نقاط قوت و ضعف موجود در این مناطق و راهکارها و پیشنهادات اصلاحی از نظر گردشگران.
1-4- سوالات پژوهش
1- با توجه به اینکه در اطراف شهر ایلام مناطق تفریحی طبیعی متنوعی وجود دارد جذب گردشگر و بهرهگیری از آنها چگونه است؟
2- آیا نواحی طبیعی اطراف ایلام میتوانند زمینه ساز تحول گردشگری کشور باشند؟
3- چگونه میتوان چنین مناطقی را برای رونق گردشگری و حتی جذب گردشگر خارجی سازماندهی و مدیریت کرد؟
1-5- فرضیهها
1- عدم توسعه گردشگری در چنین مناطقی نداشتن زیرساختهای تفریحی و رفاهی در مناطق طبیعی اطراف شهرها میباشد.
2- عدم اطلاع رسانی در خصوص جاذبههای طبیعی یکی از عوامل ضعف در جذب گردشگر این مناطق میباشد.
3- سازماندهی مطلوب جاذبههای طبیعی اطراف شهرها توانایی تبدیل شدن آنها را به قطب گردشگری در کشور خواهد داشت.
1-6- روش پژوهش
1-6-1- ابزار گردآوری دادهها
از طریق استفاده از پرسشنامه و همچنین بازدید از جاذبههای طبیعی منطقه مورد نظر صورت گرفته است.
1-6-2- ابزار تجزیه و تحلیل
برای تجزیه و تحلیل دادهها با به کارگیری نرم افزارهای SPSS و از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. در آمار توصیفی ضمن
طراحی یک مقیاس و تعریف پنج وضعیت ممکن برای متغیر گردشگری طبیعی منطقه ایلام و مؤلفهها و شاخصهای آن از شاخصهای مرکزی شامل میانگین، میزان همبستگی، واریانس و درجه معناداری استفاده شده است. برای تحلیل دادهها علاوه بر استفاده از آمار توصیفی از ضریب همبستگی پیرسون، و ضریب تشخیص، تحلیل واریانس و برای برازش مدل از مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شده است.
1-7- تعریف مفاهیم یا اصطلاحات پژوهش
1-7-1- گردشگری
به دلیل چند وجهی بودن و میان رشتهای بودن گردشگری، از دیدگاههای مختلفی اعم از اقتصادی، جامعه شناختی، جغرافیایی و مدیریتی میتوان آن را مورد بررسی قرار داد. شاید به همین دلیل است که تا کنون تعاریف متعددی از جهانگردی با توجه به دیدگاه رشتههای مختلف صورت گرفته است.
آرتور بورمن (1931) جهانگردی را چنین تعریف کرده است: «جهانگردی مجموعه مسافرتهایی را در بر میگیرد که به منظور استراحت و تفریح و تجارت یا دیگر فعالیتهای شغلی و یا اینکه به منظور شرکت در مراسم خاص انجام گیرد و غیبت شخص جهانگرد از محل سکونت دایم خود در طی این مسافرت موقتی و گذرا میباشد. بدیهی است کسانی که اقدام به مسافرتهای شغلی منظمی بین محل کار و زندگی خود میکنند مشمول این تعریف نمیشوند». از دیدگاه بازاریابی و بازاریابان گردشگری به مجموعه فعالیتی گفته میشود که در جریان مسافرت یک گردشگر اتفاق میافتد. این فرایند شامل هر فعالیتی که در جریان مسافرت یک گردشگر اتفاق میافتد میشود. این فرایند شامل هر فرایندی از قبیل برنامهریزی سفر، مسافرت به مقصد، اقامت، بازگشت و حتی یادآوری خاطرات آن نیز میشود. همچنین فعالیتهایی را که گردشگر به عنوان بخشی از سفر انجام میدهد نظیر خرید کالاهای مختلف و تعامل میان میزبان و میهمان را نیز در بر میگیرد. به طور کلی میتوان هر گونه فعالیت و فعل و انفعالی را که در جریان سفر یک سیاحتگر اتفاق میافتد گردشگری تلقی کرد (Lumsdon, 1997).
در سال 1942 اقتصاددانهای سوییسی که بیشتر جهانگردی را محور تحقیقات و مطالعات خود قرار داده بودند، تعریف نسبتاً بهتری به دست دادند که از آن جمله میتوان از تعریف هونزیکرـ کراپف نام برد. به عقیده آنان جهانگردی عبارت است از ظهور مجموعه روابطی که از مسافرت و اقامت یک نفر غیر بومی بدون اقامت و اشتغال دایم در یک محل به وجود میآید. این تعریف مدتها از جانب انجمن بین المللی متخصصین علمی جهانگردی یعنی AIEST مورد قبول قرار گرفت (رضوانی، علی اصغر؛ 28:1374).
در مسابقاتی که اتحادیه بین المللی جهانگردی برای به دست آوردن یک تعریف جامع از جهانگردی گذشته بود، تعریف زیر از میان تعاریف به دست آمده برگزیده شده، بر طبق این تعریف، جهانگردی عبارت است از مجموعه تغییرات مکانی انسانها و فعالیتی است که ازآن منتج میشوند. این تغییرات خود ناشی از به واقعیت پیوستن خواستهایی است که انسان را به جابهجایی وادار میکند و بالقوه در هر شخصی با شدت و ضعف متفاوت وجود دارند (رهنمایی، تقی؛ 25:1369).
سازمان جهانی جهانگردی تعریف ذیل را در مورد جهانگردی ارایه کرده است: «جهانگردی یا گردشگری، مجموعه کارهایی است که فرد در مسافرت و در مکانی خارج از محیط محصول خود انجام میدهد، این مسافرت بیش از یک سال طول نمیکشد و هدف ان تفریح، تجارت یا فعالیتهای دیگر است» (W.T.O, 1997).
در تمام تعاریف بالا، اشتراکاتی از قبیل جداشدن فرد از محل زندگی دایمی خود، موقتی بودن سفر و فعالیتهایی مانند تفریح و سرگرمی و یا بازدید مشاهده میشود.
1-7-2- گردشگر
گردشگر به کسی اطلاق میشود که مدت زمان سفر او بیش از 24 ساعت و کمتر از 12 ماه به طول انجامد، فاصله مکانی مسافرت باید بیش از 70 کیلومتر باشد و سفر او با یکی از انگیزههای تفریحی، استراحتی، فرهنگی، دیدار از آثار باستانی و تاریخی، بازدید از مناظر طبیعی و یا موارد مشابه صورت گیرد.
1-7-3- جاذبهها
مناطق طبیعی، غارها، یخچالها، جنگلها، دریاچهها، سواحل و جزایر،کویرها و بیابانها، چشمههای آب معدنی، مناطق حفاظت شده، مردابها و تالابها، آبشارها و…
1-7-4- گردشگری طبیعی
به معنی سفر و بازدید از مناطق طبیعی است و ارتباط بسیار نزدیگی با اکوتوریسم دارد، اما لزوماً به راهکارهای حفاظتی و با ثبات و پایداری منطقه ارتباط ندارد.
1-7-5- گردشگری پایدار سبز
نوعی از گردشگری که منابع طبیعی به صورت عاقلانه، خردمندانه و آگاهانه استفاده میشود. این نوع گردشگری را میتوان نوعی از گردشگری نام برد که باعث شکوفایی صنعت توریسم میشود. رشد و توسعه توریسم سبز و پایدار از این نظر واقعاً این ارزش را دارد که برای حفظ منابع حفاظت شده از طریق توریسم بر روی این مسئله سرمایهگذاری گردد. برخی معتقدند که رشد و ترویج گردشگری پایدار و به صورت گسترده از نظر حفاظتی خیلی بهتر از تمرکز بر روی خود مناطق حفاظت شده میباشد.
1-7-6- طبیعتگردی
فرم در حال بارگذاری ...
[جمعه 1399-12-01] [ 10:40:00 ب.ظ ]
|