مهمترین ویژگی فناوری اطلاعات تكیه بر تولید، اشاعه و پردازش اطلاعات، در دسترس قراردادن آن برای همگان دركمترین زمان ممكن، با حداقل هزینه، در همه زمانها و مكانهاست. امروزه دستگاههای جدید انتقال اطلاعات نظیر تلفن، تلگراف، دورنگار، ظهور شبكه های رایانه ای محلی، ملی، منطقه ای و بین المللی نظیر اینترنت و ابزارهای ذخیره سازی نظیر لوحهای فشرده نوری، از محمل های مهم برای تولید و اشاعه و انتقال اطلاعات هستند . همة ابزارهای ذكر شده كه در گردآوری، سازماندهی، ذخیره، تولید، اشاعه و انتقال اطلاعات از آنها استفاده می شود، فناوری اطلاعات نامیده می شوند. به بیا ن ساده، هر نوع فناوری و هر روش و ابزار كه در تولید و انتقال اطلاعات مورد استفاده قرار می گیرد، فناوری اطلاعات است. (همان منبع ،ص123)

عطاران و وان لار (2001) معتقدند كه استفاده از این فناوریها برای دانش آموزان فرصتهای یادگیری انفرادی را به این ترتیب ایجاد می كند:

1-كاربرد رایانه به دانش آموزان در تأمین نیازهای اساسی آموزشی كمك می كند. تحقیقات نشان داده است، وقتی كه دانش آموزان از رایانه استفاده می كنند، بهتر یاد می گیرند.

2- رایانه ها همچنین محیط یادگیری مشاركتی پویایی را ایجاد می كنند . به عنوان مثال برنامه های واژه پرداز به دانش آموزان اجازه می دهند كه ناشران ایده ها و اندیشه های خود باشند.

3- اینترنت ملموس ترین كاربرد فناوری در مدارس است كه به دانش آموزان اجازه می دهد، به میزان بسیار وسیعی از اطلاعات دست یابند . آنها می توانند در طول ساعات مدرسه با اینترنت

به عنوان ابزاری قابل دسترس، در حوزه های مورد علاقه خود به پژوهش بپرازند و همین كار سبب پرورش عادت به تفكركردن در آنها می شود. از آنجا كه نهاد آموزش و پرورش یكی از بزرگترین تولید كنندگان اطلاعات و بی تردید مهمترین مصرف كننده و ذخیره كنندة اطلاعات و دانایی محسوب می شود، لذا تولید دانش وكاربرد بهینه آن در فرآیند تعلیم و تربیت، موجب افزایش دانایی و توانایی دانش آموزان و معلمان می شود و آموزش و پرورش در مهمترین مأموریت خود، یعنی تربیت نیروی انسانی توانمند و كارآمد، بیش از گذشته موفق خواهد شد. گسترش فناوری اطلاعات و استفاده از ابزارها و مفاهیم نوین، موجبات بسط اطلاعات و دسترسی آسان و كم هزینه را برای فر اگیران اعم از دانش آموزان، دانشجویان و معلمان به روش پیوسته فراهم می كند و زمینه تبادل سریع اطلاعات و تعاملات فرهنگی را میسر می سازد .

بی شك دانش آموزان زمانی از فرصتهای آموزشی، اقتصادی و اجتماعی بهتر برخوردار خواهند شد كه به رایانه و فناوریهای اطلاعاتی دسترسی داشته باشند. اكنون روزانه به تعداد مدارسی كه به اینترنت متصل می گردند، افزوده می شود و طیفی وسیع از مواد درسی و آموزشی به صورت الواح فشرده در اختیار مدارس قرار می گیرد . بنابراین، محققان به بررسی دامنه وسیعی از مسائل، از چگونگی استفاده دانش آموزان از فناوریهای اطلاعاتی و كاربرد آن تا تحولانی كه فناوریهای اطلاعاتی می تواند در برنامه های درسی ایجاد كند، پرداخته اند (برایان ویلیلم ،1999 ،ص 136)

بیل گیتس (رئیس شركت مایكروسافت ) درباره كاربرد فناوریهای اطلاعات و ارتباطات دیدگاهی متفاوت دارد؛ وی بیان می دارد: “دانش آموزان می توانند نمرات خود را ببینند یا حتی تكالیف خود را با استفاده از شبكه ارائه نمایند . دانش آموزان به همان شكلی كه تلفن می كنند، می توانند به دوستان یا خانوادة خود نامة الكترونیكی بفرستند . دانش آموزان فعالان نهایی دانش اند كه كار آنها یادگیری، اكتشاف و پیداكردن روابط غیرمنتظره میان پدیده هاست ” (هدایتی،1383،ص155)