امروزه كاركنان از تحصیلات بالایی برخوردارند و كارها بیشتر تخصصی شده است، بنابراین نمی توان آن ها را مثل گذشته وادار به انجام كاركرد. در سازمان های امروزی نیاز بیشتری به مشاركت كاركنان در مدیریت سازمان می باشد، در حقیقت متغیر سبك مدیریت از حالت مدیریت استبدادی به سمت مدیریت مشاركتی منجر به موفقیت هر چه بیشتر سازمان می گردد.سبك رهبری كه منجر به مشاركت گروهی كاركنان و تشكیل گروه های كاری گردد، موجب انجام اثربخش،كارآمد، منظم و هماهنگ كارها می گردد. علاوه بر این به كارگیری سبك مدیریت حمایتی و مشاركتی منجر به افزایش لذت انجام كار دركاركنان می گردد. با توجه به این كه موضوع مورد نظر گروه مدیریت آموزشی است و این پست یكی از پست های مهم و حساس در عرصة تعلیم و تربیت می باشد و از آن جا كه این رشته تخصصی است و این علم به توجه به عمل در عرصة یادگیری پیوند عمیقی دارد و از آن جا كه نباید جریان تعلیم و تربیت را صرفاً به درس وكتاب و معلم و شاگرد محدود سازیم بلكه ما باید آن را جریانی را تلقی كنیم كه در آن نسل بزرگتر قدرت و آگاهی نسل كوچكتر را در زمینه های جهان شناسی، انسان شناسی، محاسبات اقتصادی و سیاسی و پیشرفت و تكامل گسترش دهد و از طریق پرورش قدرت تفكر در افراد آن ها را برای برخورد با مسایل آماده سازد،‌ كه در این صورت تعلیم و تربیت اساسی ترین فعالیت انسان است.( همان منبع، ص‌ 25)

پورتر و همكارانش “1974” تعهدسازمانی را پذیرش ارزشهای سازمان و درگیرشدن در سازمان تعریف می كنند و معیارهای اندازه گیری آن را شامل انگیزه ، تمایل برای ادامه كار و پذیرش ارزشهای سازمان می دانند.چاتمن و اورایلی “1968” تعهد سازمانی را به معنی حمایت و پیوستگی عاطفی بااهداف و ارزشهای یك سازمان ، به خاطر خود سازمان و دور از ارزشهای ابزاری آن “وسیله ای برای دستیابی به اهداف دیگر” تعریف می كنند (رنجبریان ، 1375،ص48).

تعهد سازمانی عبارت از نگرشهای مثبت یا منفی افراد نسبت به كل سازمان “نه شغل ” است كه در آن مشغول به كارند. در تعهد سازمانی شخص نسبت به سازمان احساس وفاداری قوی دارد و از طریق آن سازمان خود را مورد شناسایی قرار می دهد.سوال اصلی پژوهش:آیا بین سبك های مدیریت مدیران و رضایت شغلی و تعهدسازمانی كاركنان رابطه ای وجود دارد؟